دلـخـسـتــه خـدا خـدا خـدا می‌کـردم            یـک مــاه بـرای تـو دعــا مـی‌کـردم

هر جـمـعـۀ ماه رمضانی که گذشت            تـا وقـت اذان تو را صـدا مـی‌کـردم

سی روز به عـشـق دیـدنت آقـاجـان            من روزه خود به اشک وا می‌کردم

در هر شب قـدر وقت احـیاء ارباب            بـا یـاد شـمـا یـاد و صـفـا مـی‌کـردم
ای کـاش نـمـاز عـیـد فـطر خود را            در پـشـت سـر تـو اقــتـدا مـی‌کـردم
افـسـوس چـنین نشد و من فـهـمـیـدم            یک مـاه بـرای خـود دعـا می‌کـردم